زهرا عباس نژاد

پس از تبعيد امام خميني(ره) به نجف، ايشان باز هم فريادهاي حق‏طلبانه و ظلم‏ستيز خود را عليه رژيم، از طريق سخنراني، ارسال پيام‏هاي کتبي و شفاهي به گوش ملت ايران مي‏رساندند و بدين وسيله ماهيت بيدادگري و فساد و وابستگي رژيم را افشا و آشکار مي‏ساختند. امام در حوزه علميه نجف به تدريس فلسفه سياسي حکومت اسلامي، تحت عنوان ولايت فقيه، همراه با دروس فقه و اصول پرداختند و شاگرداني برجسته و هم‏فکر تربيت کردند. ثمره مجموعه اين فعاليت‏ها، باعث آگاهي و رشد سياسي روزافزون همه اقشار، اعم از تحصيل‏کرده‏ها، روحانيان، بازاري‏ها، شهري‏ها، روستايي‏ها و… گرديد. از اين رو، رژيم طاغوتي ايران، با اعزام هيئتي به بغداد و مذاکره با مقامات عراقي، خواهان ايجاد محدوديت براي امام بود. تا آنجا که منزل ايشان در نجف، در دوم مهر 1357 ش توسط نيروهاي امنيتي عراق محاصره شد و رفت و آمدها، محدود و کنترل گرديد. پس از اين که دولت بعثي عراق، رهبر کبير انقلاب اسلامي، حضرت امام خميني را از فعاليت‏هاي سياسي و مذهبي بر ضد رژيم شاه در کشور عراق منع کرد، ايشان نجف را به قصد اقامت در کشور کويت ترک نمود. اما دولت کويت براي حفظ روابط خود با رژيم شاه از ورود امام به اين کشور جلوگيري کرد. بنابراين امام پس از توقفي کوتاه در مرز بصره، به بغداد رفته و روز ديگر عازم پاريس شدند.